Tá eg mikumorgunin spákaði á Vestaru bryggju og eygleiddi, meðan tvey skip landaðu til landingarmiðstøðina, sveimaðu tankarnir eina løtu. Eg sá fyri mær allar trolbátarnar og línubátarnar liggja við bryggju søkkladnar við fiski undan Føroyum. Eg leitaði longur aftur í tíðina, tá saltfiskatrolararnir Brandur Sigmundarson, Magnus Heinason, Fiskanes, hvussu teir nú allir eita, landaðu saltfisk til Bacalao. Mær er sagt, at okkurt árið tók Bacalao ímóti 15000 tonsum av feskum fiski til virkingar. Nú er hetta alt søga, og alt virksemið hjá Bacalao og seinni Fiskavirking er stein deytt. Herfyri vóru allar maskinurnar á flakavirkinum seldar av landinum. Tó so, nakað av fiskavirksemi er, tí bátar og skip landa til landingarmiðstøðina. Fiskurin verður landaður og flokkaður fyri síðani at fara í lastbilum til fiskavirki kring landið. Fara vit yvir á “Ískaiina”, er næstan eisini steindeytt, tó hissini útróðrarbátur heldur til í egningarskúrunum, men bátarnir eru seinnu árini fækkaðir heilt nógv í tali. Kanska kunnu vit fegnast um, at nógv ungfólk koma at halda til í Saltsøluni, men var rætt, fór vinnan avstað við Saltsøluni. Uttan iva verður seinur dagar, at veruligt fiskaarbeiði aftur gerst veruleiki á Vestaru bryggju. (Vagnur)