Tá eg leygarmorgunin í Álakeri sá rógvarar gera klárt at fara til Runavíkar at rógva ódnartøk, reikaðu tankarnir eina løtu, hvussu nógv føroyskur kappróður er broyttur, síðan eg fyrstu ferð fyri 55 árum síðani kom oman í gamla neystið Álaker. Og her hugsi eg eisini um flutningin av bátum. í 1962 var einki Argja Róðrarfelag ella Róðrarfelagið Knørrur, og koyrast kundi ikki til Vestmannar ella Kollafjarðar, tí Oyggjarvegurin var ikki bundin saman fyrr enn 6. juni 1966. Tað vil siga, at tú slapst bara sjóvegis á jóansøku, vestanstevnu, eystanstevnu og norðoyastevnu. Havnar Róðrarfelag átti tá bara tríggjar bátar Havnarbátin, Ørv og Sílið.
Minnist, at maskinbátur sleipaði bátarnar hjá felagnum inn í Runavík, og neyðugt var at hanga okkurt tungt aftur úr kappróðrarbátunum, so teir ikki fingu ov nógva ferð og rendi seg í maskinbátin ella fremra kappróðrarbátinum. Tá vóru bara fimm FM-stevnur. Eysturoyastevnan var tá júst vorðin fimta FM-stevnan.
Tá farið var í Vágar ella til Suðuroyar, fóru bátarnar við gamla Smyrli og Vesturleið. Gamli Smyrli hevði trupulleikar at frakta kappróðarar og alt fólkið, sum skuldi til Suðuroyrar. Teir hingu bátar út um lúnningina, og kappróðrar stóð á tvørs á lastalúkunum. Tá Molsferjurnar Teistin og Smyril komu í 1970 – árunum, og Oyggjarvegur var bundin saman, gjørdist alt lættari. Bátarnir fóru við bili úr Havn, men máttu tó við Sundaferjuni um Sundalagið, tí koyrandi var ikki Millum Fjarða.
Ikki eru so nógv ár síðani, at allir kappróðrarbátarnar vóru koyrdir kring oyggjarnar í lastbilum og vørubilum, men nú eru bátarnir serliga í Suðurstreymoy vorðnir so nógvir, at fyritøkurnar vilja ikki longu koyra nógvu bátarnar. Tí útvega feløg sær vognarr, sum eru lættir og taka vind á seg. Fleiri bátar eru brotnaðir, tí vognar eru farnir út av vegnum.
Róðrarárið 2017 endaði fyri nógvar rógvarar á ólavsøku, men tað eru rógvarar, sum dáma væl ódnartøkini. Seinastu ódnartøkini vera rógvin í Hvannasundi leygardag, og so er róðrarárið liðugt. Tá vit so fara um ársskiftið, fara vit at hugsa um nýggjar róðrarárið. Hvørjir bátar eru mannaðir, og nakrar gitingar skulu eisini á borðið.
Tá eg sigi omanfyri, at føroyskur kappróður er nógv broyttur síðan tildømis í 1962, so er hann ikki bara broyttur til tað betra. Í 1962 vóru eingin nýggj 6-mannafør við monnum og kvinnum. Fyrsta nýggja 6-mannafarið við monnum róði í 1975, og fyrsta nýggja 6-mannafarið við kvinnum róðu fyrstu ferð í 1983. Tildømis í 1962 róður átta 10-mannafør á ólavsøku og nýggju nýggj 8-mannafør. So fyri 55 árum síðani róðu fleiri menn kapp, enn teir gera í 2017.
Dreingja-og gentubátarnir vóru eins nógvir í 1962 sum nú, og so er barnaróðurin komin aftrat. Havi frætt úr Álakeri, at ódnartøkini í Runavík vóru væl fyriskipað og væl avgreidd. Tey bjóðaðu eisini rógvarum drekkamunn og góðan mat. Tøkk skulu tey hava fyri tað. Nú vóna at vit síggja fleiri gular bátar í FM-róðrunum í 2018, enn vit gjørdu í summar. (Vagnur)
