35 ár eru liðin, síðani omanfyri mynd varð tikin í høllini í Runavík. Ein mynd sum hevur sína søgu. Vit sóu longu frá ungum árum, at sonur okkara Hanus Jensen hevði sera góð hondbóltsevni, og vit kastaðu og loftaðu mangan í gongini hjá okkum, so lampur og annað til tíðir fingu toyggið og brotnaðu. Eitt av málinum var úthurðin. Rannvá og eg spældu í Neistanum, og tað gjørdi Eyðun beiggi Hanus eisini. Hanus var mangan við til venjingar, serliga tá mamman vandi, har hann spældi bólt aftan fyri netini. Spurningur var bara um tíð, nær hann fór at venja skipaðan hondbólt í Neistanum.
Tá var eingin minihondbóltur ella U8 deild. Yngsta deildin var dreingir 10 ár, og enn var Hanus ov ungur at byrja í hesi deild. Seks, sjey ára gamal møtti hann tó upp til nakrar venjingar í Neistanum, men har vóru so mikið nógvir dreingir, at hann treivst slett ikki í hesi “jungluni”, tí tað kundi vera 40 til 50 dreingir á vøllinum í senn. Vit hildu, at hann kundi bíða eitt, tvey ár og bara halda fram at spæla við bóltin, sum hann var vanur at gera.
So upprann dagurin, at hann skuldi í skúla, og ein dagin kemur hann heim og sigur, at hann nú fer at spæla hondbólt. Vit spurdi ikki í hvørjum felag, tí sjálvandi var talan um Neistan. Eg spurdi hann, hvør venjarin var. Hann svarar, at tað var ein øgiliga langur maður. Vit funnu útav, at tað var Dia Midjord, og at talan var um at fara í Kyndil. Allir floksfelagirnir hildu við Kyndli. Meira var ikki tosað um hetta, og hann fór í Kyndil og treivst heilt væl frá byrjan.
Tá talan var um Hanus og Kyndil, kom ongantíð upp á tal, at hann skifti úr Kyndli í Neistan. Hann var vorðin kyndilsmaður og er framvegis kyndilsmaður. Onkuntíð spurdu fólk meg, um satt var, at eg hevði lovað Hanus súkklu og pening, um hann kom í Neistan, men hetta er ikki satt. Grønar kyndilstroyggjur hava hingið á snórinum hjá okkum. Yvirskriftina omanfyri valdi eg, tí í ár eru tretivu ár síðani, at Rannvá og eg fóru til í Runavíkar at síggja FM-finaludystin millum Kyndil a og Kyndil b dreingir 10 ár. Nú skuldu vit knappliga sita millum kyndilsfólk og síggja teir “grønu” spæla.
Hanus hevur upplivað nógvar frálíkar hondbóltsløtur í Kyndli, tí hann vann FM-heitið í dreingjum 10 ár, 12 ár, 14 ár, 16 ár og mansunglingum. Hæddarpunktið var í 1994, tá hann var á kyndilsliðnum, sum vann FM-heitið í bestu mansdeild. Tá hann spældi í unglingadeildini, vóru mangan boð eftir honum eisini at spæla í 2. deild og 3. deild, og hann og Eyðun Samuelsen vunnu eisini hesar deildir saman við eldri kyndilsmonnum.
Hanus var góður verjuspælari, hevði serliga hart langskot og hopskot, hann hevði gott skil fyri spælinum og dugdi væl at spæla linjuspælaran og at spæla hinar upp til skot. Tíverri steðgaði hondbóltsævintýrið knappliga og alt ov tíðliga. Hann var í læru á Tórshavnar skipasmiðju, tá hann var so óheppin at broyta armin í arbeiðsvanlukku. Tá hann skuldi á vøllin aftur, merkti hann okkurt í rygginum, tá hann skeyt hoppskot. Hesin skaðin hevur fylgt honum øll árini síðani. Arbeiðsskaðin gjørdi, at hann mátti gevast at spæla hondbólt og við øðrum ítrótti.
Hanus er framvegis kyndilsmaður og hjálpir eitt sindur til, tá sonurin spælir. Abbasonurin er trettan ára gamal og hevur eins og pápin góð hondbóltsevni. Hann spælir við dreingjum 14 ár hjá Kyndli. Soleiðis var ikki fyri tretivu árum síðani, tí Kyndil hevði hesi árini góð lið og nógvar spælarar í øllum deildum. (Vagnur)
