Heilt løgin kensla at standa á breiða vegnum við Hvítanes og hyggja at breiða atkomuvegnum til Eysturoyartunnilin, sum gongur oman til tunnilsmunnan. Allar maskinurnar eru farnar av økinum, tí fyrireikingarnar eru lidnar, og nú bíða fólk eftir, at fyrsta skotið smellir. Havi ongantíð sæð so breiðar vegir, men her skulu vera tvær koyribreytir pluss uttan iva súkklubreytir. Ì mínu amatørverð vendir tunnilsmunnin skeivt, tí hann peikar mest sum vestureftir árakað Brennistøðini. Men so skal vera, tí fyrst ferð tunnilsvegurin tann vegin fyri síðani at snara og halda leiðina um Tangafjørð.
Tá tú stendur uppi á vegnum, sært tú á skelti, hvør leiðin hjá tunlinum er. Áhugaverda við skeltinum er, at har stendur Eystur – og Sandoyartunlar. Tað sigur so mikið, at nú kemur tunnilin eisini í Sandoynna. Síggi, at sáttmáli er gjørdur við norska fyritøku, sum skal bora tunlarnar, og fíggingin er komin á pláss. Meðan eg standa har og eygleiði arbeiðið, sum er gjørt, so sveimaða tankarnir um alt grótið, sum kemur úr tunlunum, sum skal herbergast og um atkomuvegirnar til tunlarnar, sum skulu gerast, so ikki rumbul ikki kemur í feðsluna serliga í Streymoyarmegni.
Talan er um 11,250 km langan høvuðstunnil, og so er áhugavert at síggja á tekningini hasa rundkoyringina, har ferðslan kann fara inn á Strendur ella til Runavíkar. Fyrsta skotið smellir uttan iva í ár ella fyrst í næsta ár, og síðani tekur Eyturoyartunnilin trý, fýra ár at gera. Tá liðugt er at bora Eysturoyartunnilin, so skal borast um Skopunarfjørð. Øgiliga stór verkætlan. (Vagnur)