Hvørja ferð eg komi fram á myndina omanfyri, gerist eg bæði glaður og sorgblíður. Myndin er av pápa mínum Helga Michelsen og beiggjunum Vagn Erik, Ejler og Aage, sum standa í garðinum í barnaheiminum í Tórsgøtu. Altíð hugaligt at síggja hesar fantastiska fittu menninar væl klæddir í klædningi og mín sann eisini vesti. Aage sum altíð við lummauri. Teir vóru fráhaldsmenn, vinmenn og sambandsmenn, men Aage og pápi okkara royktu heilt illa, alt tað eg veit. Sjáldan at síggja teir báðar á mynd uttan sigar, pípu ella sigarett í hondini ella i munnklovanum. Sjálvur havi eg ongantíð roykt, og mangan tosaði eg um júst hetta við pápa mín. Hann skilti ikki, at mær dámdi væl á ungu árum at smakka mær á, og eg skilti ikki, at hann andaði henda dálkaða roykin djúpt niður í lunguni. Vit gjørdust ongantíð samdir, men eg elskaði pápa mín, sum eg sakni hvønn dag, sjálvt um hann doyði longu 16. desember 1985. Hann var mítt og okkara trygdarakker, serliga, tá mamma okkara var sjúk í Danmark 1963-1970. Teir fýra vóru ymiskir. Vagn Erik og Aage høvdu stóran áhuga í politikki og vóru ógvuliga konservativir politiskt, meðan pápi mín og Ejler tosaðu ikki nógv um politikk. Helgi í Smæruni, sum nógv róptu pápa okkara, segði onkuntíð, at Føroyar vóru ov lítil land at vera einsamalt, so var ikki tosað meira um politikk. Sjálvur var eg ikki samdir við teir politiskt. Myndin omanfyri sigur júst tætta sambandið millum beiggjarnar. Pápi okkara og Ejler halda um herðarnar á Vagn Erik og Aage. Plettskot um tætta sambandið millum fýra brøður. Systrarnar vóru tvær. Minna, sum doyða ung av tuberklum og Pitte, sum giftist til Danmarkar. Foreldrini vóru Hans Jacob og Amanda Michelsen. Vagn Erik, sum er 89 ár og einasti á lívi, býr á Tjarnargarði. Myndina fekk eg frá systkinabarninum Einari Michelsen, sum er sonur Ejler. (Vagnur)