Fyri trimum árum síðani hoyrdi eg ein av leiðarunum í LGBT í Føroyum siga, at tey samkyndu ikki ynsktu at blanda kirkjuna upp í kensluborna málið um tey samkyndu. Tey vildu bert hava møguleikan at giftast borgarliga og fáa somu rættindi sum vit onnur í samfelagnum. Um dagarnar hava vit hoyrt og sæð tey samkyndu vera brúkt sum kastibløka í politisku skipanini, har serliga partur av andstøðuni kemur við ákærum ímóti okkara løgmanni. Nú er kirkjan vorðin knútapunktið í málinum, sum tey samkyndu ikki ynsktu. Løgmaður er á beinari kós, tá hann sigur, at fólkakirkjan ger sjálv av, um tey signa tey samkyndu. Fyri meg og stóra meirilutan av føroyingum er málið um tey samkyndu bert eitt avgreiðslumál, og tað er at fáa avgreitt hetta mál einaferð med alla, so tey samkyndu og vit onnur fáa frið. Samkynd hava altíð verið í Føroyum, og tey skulu sjálvandi hava somu rættindi sum vit onnur. At hótta við, at kirkjan fer í tvíningar og samfelagið við, er tað reina møsn. Tá málið er endaliga avgreitt, er alt við tað sama bæði í fólkakirkjuni og úti í samfelagnum. So einfalt er tað. Vit minnast jú orrustuna á sinni um § 266 b. Fólk hava fyri langari í tíð síðani gloymt alt um hetta einaferð kensluborna mál. (Vagnur)