Sum smádrongur minnist eg væl minkagarðin í Hoydølum, tí Óli Kurt Hansen, sum vit kendu sum bakara og sjónleikara, búði við Landavegin og arbeiddi á minkagarðinum. Vit vóru fleiri ferðir upp í Hoydølum og vitjaðu Óla og sluppu at síggja nógvu minkarnar. Áhugavert at síggja, tá Óli fóðraði minkarnar, sum vóru grammir og larmaðu illa við serligu ljóði. Tað var p/f Bacalao, sum í 1960 bygdi minkagarðin í Hoydølum, og fóðrið kom frá flakavirkinum á Vesturubryggju. Fyrstu minkarnir 350 í tali komu sama árið. Tá talið var hægst, vóru 17000 minkar á garðinum. Minkarnir vóru dripnir í minkagarðinum, skinnini turkað á Bacalao og síðani seld til útflutnings. Í 1969 kom í sjúka á garðin, og minkarnir avlívaðir, og garðurin niðurlagdur. Ovara Hoydalar er vátt lendi, og tá áin fór upp um áarbakkarnar, kundi alt standa undir í vatni. So var tað søgan, sum fór út um landoddarnar, tá 500 “munkar” í stórum áarføri vóru druknaðir í Hoydølum. Tað vóru sjálvandi ikki 500 munkar, sum vóru druknaðir, men 500 minkar. Minnist eisini, tá Óli Kurt hevði stóran høsnagarð í Havnardali. (Vagnur)