Kappróður í Føroyum hevur áhugaverda søgu. Sum smádrongur var eg mangan í Neystinum á Debesartrøð og hugdi at fuglum, gomlu amboðum og ikki at gloyma gomlu bátum, Barnaheimið var skamt frá Neystinum. Serliga minnist eg seksæringin Gøtu Trónd, sum stóð so vakur á gólvinum saman við øðrum bátum. Tá vistu vit ikki, at menn eisini høvdu róð kapp við Gøtu Trónda. Síggi í áhugaverdu bókini “Drekin”, sum Niels Juul Arge gav út í 1982, at á ólavsøku 1925 róði Gøtu Tróndur ímóti Drekanum úr Klaksvík og í 1952 ímóti Norðlýsinum úr Sandvík mannað við vágbingum. Sig so tað, merkjaði nøvn at geva bátunum. Tað var Jóhan Frammi í Annfinnsstovu í Elduvík (1863-1926) sum smíðaðu norðagøtumonnum bátin í 1907 til fluttnings – og grindabát. Neystið stóð undir Gøtueiði. 110 ára gamli báturin stendur á Fornminnissavinum í Hoyvík. Tað kundi verið áhugavert at vigað Gøtu Trónd, sum uttan iva vigar dupult so nógv sum núverandi 10-mannafør. Kann til stuttleika nevna, at vit 7. apríl 2004 vigaðu vit Havnarbátinum, sum Sámal Hansen smíðaði. Báturin vigaði 360 kilo. Síggi eisini, at vit vigaðu 5-mannafarið Sílið 25. april 2002, sum vigaði 190 kilo við fótlunnum og árum. Og í juni mánað 2002 vigaðu vit nýggja Ørv, sum Sámal smíðaði og gamla Ørv, sum Niclas í Koltri smíðaði. Nýggi Ørvur vigaði við øllum 256 kilo og gamli Ørvur 340 kilo, so her er næsta hundrað kilo á muni. 22. mai 2002 vigaðu vit nýggja Gongurólvi og gamla Gongurólv. Báturin, Sámal Hansen smíðaði vigaði 224 kilo, og báturin Niclas í Koltri smíðaði vigaði 325 kilo. Hundrað kilo á muni. (Vagnur)