Gekk mær í morgun túr á Vestarubryggju, og har lá lítli ferðamannabáturin Gunna Valgeirs av Ísafirði. Tá eg sá nakað av vatni og olju renna á sjógv, segði eg dana, sum stóð við lúnningina umborð, at teir kundu rokna við stórari bót, lótu teir olju á sjógv. Tað var ikki dieselolja men svørt smyrjiolja blanda við vatni, sum rann á sjógv. Danin yppaði øksl, tá hann sá oljuna á sjónum. Hann skundaði sær niður í maskinrúmið, har teir uttan iva arbeiddu upp á motorin. Annars segði danin mær, at Gunna Valgeirs sum tekur fjøruti ferðafólk, var ávegis til Grønlands, har báturin skal brúkast til “hvala-safari”, sum hann málbar seg. Nakrar metrar longri úti á “Ískaini” stóðu útlendingar og fiskaðu ella rættari sagt stóðu á seiðabergi. Menn fiskaðu eisini á bryggjuni við Bacalao, og tá Bacalao var virkið, var nógvur seiður á Vesturvág. Sjóvarfallið gjørdi av, nær seiðurin kom inn um Molan. Eg siggi mangan, at útlendingar fáa seið og eisini onkran smáfisk, men í morgun høvdu teir higartil einki fingið. (Vagnur)