Í vikuni hitti eg danskan skipara umborð á sand/grótbáti, sum júst legði til bryggju á Vesturu bryggju. Nú var nátturðatíð, og teir løgdu altíð til bryggju, tá etast skuldi. Ungi skiparin umborð á Merete Cris hevði verið nakrar mánaðir í Føroyum, har hann var umborð í fjúrtan dagar og fór til Danmarkar í fjúrtan dagar. Skipini Merete Chris og Aase Madsen koma úr Århuus og skulu arbeiða við nýggja havnarlagið í Havn til einaferð seint næsta ár. Fyrikomandi skiparin segði mær, at arbeiðið hjá teimum var reinsa botnin fyri grót, so bryggikanturin skundi gerast. Sá eisini úr vindeyganum, at bátarnir fyltu eisini betongkistur við gróti, tá tær vóru settar á botn. Tríggir menn eru við hvørju skipi.
Ì stutta prátinum segði skiparin, at tað var heilt øðrvísi at arbeiða í Føroyum og í Danmark. Ì Føroyum er talan veruligt grót, meðan í Danmark er talan um sand. Higartil hava líkindini verið góð at arbeiða við havnarlagi, men hann hevði hoyrt um ódnirnar, sum kunnu herja um veturin. Honum dámdi væl at arbeiða í Føroyum, fólk eru vinarlig, og hann helt, at arbeiðið við nýggju havnarlagnum gekk bara væl. (Vagnur)
